Osobiście od B2 wole Goodwina, Farfise albo Vermone Ale Hammond to pasja. Chodź jak to Wojtek Karolak się bulwersował – przecież jest tyle innych modeli wspaniale brzmiących a oni się uprali ciągle na to B3 :) – chodź doskonale wie ze ten model był najczęściej wykorzystywany przez kapele rockowe lat 70.... jak i również to ze znaczek B3 stał się chwytem na przyciągnięcie potencjalnych klientów.
Wojtek Horny – klawiszowiec O.N.A – dla wywiadu konkurencyjnego pisma powiedział ze miał kiedyś Estrade 207E. Twierdzi ze wazyła ona ze 100 kg i za każdym razem jak grał gliss to się kaleczył z powodu bardzo „ostrej” klawiatury....
No cóż polskie produkcje musiały jakoś walczyć z konkurencja wiec trochę gryzły
Pozdrawiam...
**********************
Faktycznie. Trochę zbyt kanciaste te klawisze były. Jeżeli jednak chodzi o Vermony, to chyba wszystkie, które słyszałem miały walnięty filtr, bo każdy z drawbarów grał przebiegiem prostokątnym bez znieczulenia
- można było zdechnąć... :/ Podobieństwa B2 do Hammonda rzeczywiście kończą się na nazwie hehe 
- przede wszystkim za mało głosów - 5 wobec 9... no i gałki zamiast suwaków... ale i tak sprzęt ten wypada lepiej niż Yamahy Electone z połowy lat '80, oparte na jakimś dwuoperatorowym FMie i wydające z siebie jakieś marne prostokątne pobrzękiwania. BTW zauważyłem ciekawą rzecz dotyczącą instrumentów 'organopodobnych' z lat 70/80 - instrumenty Vermony i Eltry miały klawiatury 49 klawiszowe, natomiast prawie wszystkie maszynki 'zachodnie' i japońskie jakie spotkałem - Farfisa, Kawai, Yamaha, Gem i mnóstwo no-name' ów miało 37 klawiszy (od F na dole) - no i chyba tylko Farfisa z tego towarzystwa wydawała jakieś w miarę sensowne dźwięki (zwłaszcza modele z wbudowanym Leslie), bo 'japońce' to po prostu masakra...
A jeżeli chodzi o ciężar - Estrada ważyła podobno (wg zapewnien producenta) 60kg - ale za to masz case zintegrowany z instrumentem
