Witam.
Uzupełniłem własnie swoja wiedzę odnosnie charakterystyk kierunkowych przetworników i nasuwa mi sie nastepujace pytanie. Otóz skoro charakterystyka nerkowa/kardioidalna jest skutkiem połączenia dwóch przetworników o ch-kach dookólnej i ósemkowej, czy oznacza to, że mikrofony kardioidalne mają po 2 rózne przetworniki? Przecież to nonses. Nie mówię o pojemnosciowych mikrofonach studyjnych z przełączanym patternem, bo w ich przypadku potrafię przyjąć to do wiadomości, ale czy powie mi ktoś, że taki estradowy Sennheiser np. e 815 s czy inne jemu podobne posiadają w rzeczywistości 2 przetworniki?
Jakie są inne sposoby kreowania ch-ki kardioidalnej? Ktoś poda jakąs literaturę lub inne źródło? jak na razie znalazłem tylko info nt łaczenia kapsuł, ewentualnie stosowania osłon, odpowiednio dużych, i skutecznych (o ile w ogóle) tylko w dostatecznie wysokim pasmie cz-ści.
Pytam, bo szukam sposobu na poprawę izolacji mojego mikrofonu do trąbki, gdzie wstawiłem kapsułke panasonic Wm61. Po fakcie wpadłem na to, że ona jest dookólna, ale:
1)brzmi o niebo lepiej niż poprzednia tandeta
2)nie chce mi sie wierzyć, że poprzednia miała charakter kardioidalny uzyskany w sposob opisany wyżej.
A może któś poleci inną kapsułę, kardioidalną o przyzwoitym brzmieniu? (Panasonic WM61 nie koloryzuje - jesli wierzyć producentowi, jest wręcz uzywany do pomiarów.)
Pozdrawiam